کار با دست

دیروز شاهین کلانتری این جمله را در کانال تلگرامی‌اش گذاشته بود:

«همواره در زندگیتان مجالی ایجاد کنید تا به کاری که خوشحال و خرسند و سرزنده‌تان می‌کند بپردازید. تاثیر آن بر بهبود وضعیت اقتصادی‌تان بیش از هر عامل دیگری است.

پل هاکن»

این جمله مرا یاد سریال ترکیه‌ای عشق ممنوع انداخت. پدر خانواده که پولدار و صاحب شرکت بود، گاهی در خانه با چوب کار می‌کرد. کاری شبیه خراطی یا منبت یا معرق. آن صحنه‌ها یادم می‌آورد که چقدر جای کار با دست در زندگی‌ام خالی است. 

در نوجوانی من، گوبلن‌دوزی و قلاب‌بافی و هنرهای ظریفی شبیه اینها، بین دختران رواج داشت و بخشی از اوقات روزانهٔ ما به کار با دست‌هایمان می‌گذشت. 

حضور پررنگ متمم در فضای ذهنی این روزهای من

امروز یک پیام خصوصی دریافت کردم:

«سلام دوست عزیز :)

خیلی ببخشید اگه این حرفم به نظر ناخوش‌آیند می‌آد. اگر این طور هست بدونین که منظوری ندارم.

اما این وبلاگ بیشتر به من حس یک وبلاگ تبلیغاتی برای گروه متمم رو می‌ده تا یک وبلاگ شخصی! البته تبلیغاتی در قالب نوشته‌های شخصی

هممم

شاید هم اشتباه کنم :)»

به نویسنده کاملاً حق میدم که این طور بردشت کرده باشه. چهارتا پست نوشتم که تو هر چهارتاش صحبت متمم هست. دلیل اصلیش اینه که این روزها فضای ذهنیم تو درس‌های متممه. کتاب‌هایی رو می‌خونم که متمم پیشنهاد کرده، برای حل تمرین‌های توسعهٔ کلامی متمم مقاله می‌خونم و تقریباً با هر چیزی برخورد می‌کنم، یکی از درس‌های متمم تو ذهنم میاد. مثلاً هفتهٔ پیش عروسی دعوت شده بودم و درس زمان سفید بهم کمک کرد خیلی از بودن تو اون جشن لذت ببرم. 

این نظر، اصلاً برام ناخوشایند نبود و از نویسنده‌اش سپاسگزارم که این‌طور محترمانه، مطلبی رو که به ذهنش رسیده، با من در میون گذاشته.