مدتی در یک گروه تلگرامی درباره‌ی تفکر نقادانه عضو بودم که قرار بود محمدمهدی خسروانی گاهی در آن، کارگاه آموزشی برگزار کند. یکی از هم‌گروهی‌ها، آخوندی بود به نام اسماعیل آذری‌نژاد که در استان کهکیلویه و بویراحمد و در شهر دهدشت زندگی می‌کند.
اسماعیل آذری میکرواکشن قصه‌خوانی برای کودکان و نوجوانان را با امکانات بسیار کم آغاز کرد و منتظر شرایط ایده‌آل نماند. با کتاب‌هایی که برای دو کودک خودش می‌خرید و از مسجد و پارک محله‌اش شروع کرد و حالا با کمک طلبه‌ها و داوطلبان دیگر و حمایت بعضی از خیرین، توانسته است قدم‌های بزرگتری در این مسیر بردارد. شرح اقدامات او و گروهش در صفحه‌ی اینستاگرام و کانال تلگرامش هست.
گاهی گزارش او از چهره‌ی تلخ بی‌رتوش فقر در روستاها و آسیب‌های اجتماعی در بعضی مدارس بسیار گزنده است اما شوقی که در کودکان آنجا برمی‌انگیزد، نویدبخش آینده‌ای متفاوت است. اگر فهرستی از «یاد بعضی نفرات، روشنم می‌دارد»* تهیه کنم، یکی از آنها اسماعیل آذری خواهد بود که در حد توان خودش، کار ارزشمندی را شروع کرده است.
* قسمتی از شعر شاملو
- ۹۶/۰۷/۰۶