دیروز شاهین کلانتری این جمله را در کانال تلگرامیاش گذاشته بود:
«همواره در زندگیتان مجالی ایجاد کنید تا به کاری که خوشحال و خرسند و سرزندهتان میکند بپردازید. تاثیر آن بر بهبود وضعیت اقتصادیتان بیش از هر عامل دیگری است.
پل هاکن»
این جمله مرا یاد سریال ترکیهای عشق ممنوع انداخت. پدر خانواده که پولدار و صاحب شرکت بود، گاهی در خانه با چوب کار میکرد. کاری شبیه خراطی یا منبت یا معرق. آن صحنهها یادم میآورد که چقدر جای کار با دست در زندگیام خالی است.
در نوجوانی من، گوبلندوزی و قلاببافی و هنرهای ظریفی شبیه اینها، بین دختران رواج داشت و بخشی از اوقات روزانهٔ ما به کار با دستهایمان میگذشت.